Sometimes I feel my whole life has been one big rejection.
– Marilyn Monroe
Afwijzingen.
Ze horen er bij.
Afgewezen worden hoort bij vrouwen versieren zoals spierpijn bij sporten hoort.
Het is een noodzakelijk kwaad. Het is onvermijdelijk.
Natuurlijk kan je dit met je gezonde verstand zelf ook wel bedenken.
… en zonder twijfel ben je niet zo dom dat je denkt dat jij niet afgewezen kan worden.
Hopelijk heb je een tijdje terug mijn blog gelezen over afgewezen worden. Hierin vertelde ik je al deze dingen en nog veel meer.
Maar wat nu als je dit allemaal weet en je alsnog af en toe een rotavond hebt? Wat nu als je keer op keer wordt afgewezen? Wat doe je als je negatieve gedachten de overhand nemen?
Zo’n avond waarop het vervelende stemmetje in je hoofd het wint van het positieve.
Wat nu als je in een negatieve bui komt door afwijzingen?
Zometeen ga ik je twee technieken geven om hier mee om te gaan en je avond om te toveren.
Maar laat me beginnen bij de oorzaak.
Hoe kan het dat je toch pijn hebt van een afwijzing, terwijl je weet dat deze afwijzing onbelangrijk is.
Een van de eerste oorzaken is stomweg biologisch.
Bij het verwerken van informatie komen de emoties eerst. Je voelt dus voordat je denkt.
Gelukkig maar trouwens. Anders zouden we rustig gaan analyseren hoe we het beste een tijger konden ontvluchten. Onze emoties zorgen ervoor dat we sneller konden reageren op gevaarlijke situaties.
De emoties die je voelt bij een afwijzing kunnen zelfs zo sterk zijn dat we niet meer logisch na kunnen denken.
In het moment zelf is er dus weinig aan te doen.
Maar in de seconden erna – wanneer de emoties zakken – kun je meer controle krijgen.
Hier wordt het een beetje lastiger trouwens.
Als systematische afwijzingen van vrouwen je overdreven veel pijn doen dan betekent het twee dingen:
- Je bent er nog niet aan gewend;
- Je gevoel van eigenwaarde is gekoppeld aan de reactie van de vrouw.
De eerste oorzaak is niet zo heel lastig op te lossen. Dit betekent dat je het gewoon vaker moet doen. Als je iets onprettig of naar vindt en bijna nooit doet, kan een ogenschijnlijk klein dingetje een enorm probleem lijken.
Denk maar aan hoe een klein kind reageert op een prikje van de dokter. Als klein kind is dit doodeng. Een drama.
Maar hoe vaker je dit kleine onprettige gevoel meemaakt (een prikje in de arm), hoe makkelijker het wordt. Je brein heeft het zo vaak gezien dat je emotionele centrum het niet meer als gevaar registreert.
Ditzelfde geldt voor afwijzingen. Hoe vaker je wordt afgewezen, hoe makkelijker het wordt. Dus in de toekomst, zullen die emoties minder heftig aankomen.
De tweede oorzaak is wat spannender. Wanneer je gevoel voor eigenwaarde gekoppeld is aan waardering van buitenaf, zul je veel makkelijker in een negatieve flow komen.
Dit is geen kortstondig gevoel van tien minuten, maar dit is een negatieve flow waarin je terechtkomt.
Een flow die je hele avond kan verpesten. Misschien zelfs wel je hele leven.
Kijk, de negatieve gedachten die je over jezelf hebt zul je altijd houden. Het negatieve stemmetje in ons hoofd zal altijd zijn kans grijpen om ons verder de put in te praten.
Het grote gevaar dat “zelfafwijzing” heet.
We zijn beter in het afwijzen van onszelf dan wie dan ook. Zelfafwijzing zie ik bij zoveel van mijn klanten. Ik zou willen proberen het proces van zelfafwijzing te beschrijven maar leen liever de woorden van iemand anders.
Henri Nouwen, die overigens een homofiele priester was, omschreef het proces van zelfafwijzing mooier dan wie dan ook:
“Telkens weer verbaas ik me erover hoe snel we aan deze verleiding toegeven. Zodra iemand mij van iets beschuldigt of kritiek op mij levert, zodra ik word afgewezen, alleen gelaten of in de steek gelaten, komt bij mij als vanzelf de gedachte op: zie je wel dat ik niets ben? In plaats van de omstandigheden kritisch te analyseren, in plaats van mijn eigen beperkingen en de tekortkomingen van de ander te onderkennen, ga ik mijzelf de schuld geven van wat ik heb gedaan en van wie ik ben. De duistere kant van mijn bestaan speelt op en zegt: “Ik deug niet… Het is mijn eigen schuld dat die ander mij aan de kant schuift, vergeet, afwijst, in de steek laat.”
Deze negatieve stem in je hoofd zal er altijd blijven. Hij zal altijd vechten voor je aandacht. Wanneer je een slechte avond hebt grijpt hij onmiddelijk zijn kans.
Over het omgaan hiermee en meer zelfvertrouwen krijgen schreef ik al eerder. Maar dit is een langzaam proces. Geen oplossing voor de avond zelf.
Vier manieren om je negatieve flow te doorbreken.
Er zijn meerdere manieren om je stemming op de avond zelf te beïnvloeden. Ik zal er een paar met je delen.
Sta jezelf toe om een slechte avond te hebben.
Vechten tegen je emoties heeft geen zin. Hoe harder je jezelf toespreekt, hoe verder je jezelf in de put praat. Zeg tegen jezelf: “Ik mag beste een slechte avond hebben, ik ben ook geen Superman.” Accepteer dat je baalt. Op jezelf gaan lopen vloeken en tieren omdat het tegen zit is zinloos.
Focus je op je lichaam.
Je kan je gemoedstoestand veranderen door je lichaamstaal aan te passen. Focus je op het bewust ontspannen van je lijf en forceer een glimlach. Je brein volgt automatisch de verandering van je lichaamshouding en je gaat je beter voelen.
Verander van omgeving.
Als het in een bepaalde club niet lekker gaat, wissel dan even naar een andere locatie. Deze locatie kan het rookhok zijn, een andere ruimte in dezelfde club of zelfs een hele andere club. Geef je brein een nieuw referentiekader en een schone lei om verder mee te werken.
Plaats je resultaten op een grotere tijdlijn.
Succes met vrouwen is ongelooflijk grillig. Het helpt om je resultaten in een groter tijdsbestek te zien. Het helpt om je resultaten op een langere termijn bij te gaan houden. Je succes per avond zien is een van de vier meest gemaakte fouten van mannen die willen leren vrouwen versieren.
Wat je in ieder geval nooit moet doen als het een avond slecht gaat.
Wat je in ieder geval nooit moet doen als het een avond slecht gaat is:
Naar huis gaan.
Het mooiste aan vrouwen versieren is dat het altijd maar één keer raak hoeft te zijn. De kans dat je jouw droomvrouw tegenkomt is altijd groter als je blijft aanspreken.
Wen jezelf er niet aan om op te geven.
Want zodra je het één keer opgeeft, gebeurt het vaker.
Zie het als een test van het universum.
…. en own die fucking test…
Boks,
Tim.
Ps. Als je meer zelfvertrouwen wil, dan is onderstaande audiocursus een goed begin. Download hem hieronder.
“Je rotgevoel is ok. Dat geeft ook niks.
Maar erin zwelgen en door blijven piekeren is niet altijd de oplossing.”
Wil geen wijsneus zijn, maar is nooit de oplossing. Het is alleen veel makkelijker dan zoals je zegt de situatie accepteren en doorgaan.
Wijsneus;)
Hi,
Mooi artikel! Ik denk dat er wel een verschil in gradatie zit tussen de afwijzingen. Als je iemand in club ontmoet en je wordt afgewezen dan is dat vervelend, maar er zijn meer dames die je kunt aanspreken. Maar als je voor de derde keer met iemand afspreekt en je krijgt vervolgens bericht dat contact beëindigd wordt dan doet dat behoorlijk pijn, althans bij mij.
Je hoort wel eens de uitspraak “geen hand vol, maar een land vol.” Maar waarom voelt het dan toch niet zo?
Groet,
Anton
Hi Anton,
Natuurlijk zijn er heel gradaties.
… nog erger zou het zijn als ze nee zegt op je huwelijksaanzoek na 2 jaar daten.
Maar ook dat gebeurt iedere dag. Ook dat overleef je wel.
Juist op die momenten is het belangrijk dat je het in perspectief ziet.
Je rotgevoel is ok. Dat geeft ook niks.
Maar erin zwelgen en door blijven piekeren is niet altijd de oplossing.
Boks,
Tim
Thanks voor het posten. Wat ’t ‘m voor mij deed was: “je hebt er maar eentje nodig; je neemt per definitie altijd met de laatste chick van die avond mee naar huis.” Goede motivatie om er altijd nog 1 aan te spreken. En nog 1. Eeeeen nog 1. :)